Seher vakti çaldı kapımızı ölüm,
Gönül dağını duman bürüdü.
Garip garip öterken bülbülüm,
Yalan Dünya’dan hakka yürüdü.

Hiç sitem göndermedi mevlaya,
Minneti yoktu şöhret denen belaya,
Mecnun gibi aşık oldu Leyla’ya,
Yar aşkına yandı aşk yolunda çürüdü.

Muharrem Usta’ya çırak olmuştu,
Serçeşmeden deryaya dolmuştu,
Kendi gidip uruhu kalmıştı,
Ozanlık yolunda bir pir idi

Ömür verdi sevda denen yola,
Kardeşlik aşıladı her garip kula,
Yeryüzü memleketi dünya O’na sıla,
İnsanlığa feda olmuş ser idi.

Felek bilir yazımızı yazanı,
O’dur son çağın Bilge Ozan’ı,
İstemedi devlet denen düzeni,
Halkın yanında halktan er idi.

Yılmaz Özdemir