ÇOĞALDIKÇA AZALAN BİZLER…

Özlemlerimizi,saygılarımızı,değerlerimizi ne çok şeyimizi kaybetmişiz.

 
Oysa bilgi çağındayız değilmi teknoloji çocukları yetiştiriyoruz,üstün zekalı çocuklarımız var bizim ama zekalarının yetenek ve becerilerinin yanında saygıları ve değerleri olan çocuklarımıza ne oldu ?

 
Hangi sebep onları artık sadece parmakla gösterilebilecek hale getirdi ?

 
Belki az okuyup fazla sosyal ortamda olmak sebeptir. Konuşmayı öğrendik ama beklemeyi öğrenemedik.

 
Daha fazla bilgi depolamak,herzamankinden daha çok kopya çıkarmak için daha çok bilgisayarlar yapıyoruz, ama gitgide daha az iletişim kuruyoruz.
Gençlere yüklenmemek lazım toplum olarak kazandıklarımızın içerisinde kaybettiğimiz okadar çok şey varki.

 
Çok çalıştık büyük ve güzel evlere sahip olduk ama büyük aileler olamadık.

 
Eğitimimiz artıkça sağ duyumuz azaldı,çok şey satın alabiliyoruz ama nedense ananelerimizin, dedelerimizin sahip olduğu o azıcık şeyler kadar mutlu olamıyoruz, çünkü kendi dünyamızda kendi isteklerimizle değil komşularımıza,arkadaşlarımıza,patronlarımıza göre yaşıyoruz.

 
Aya bile nasıl gidilir gelinir öğrendikte kendimiz olmayı iç sesimizle konuşup kendimizle yüzleşmeyi öğrenemedik.

 
Çok kazanacağız belki ama kayıplarımızı anlayamayacağız….

 
Nazan Çelebi